E ftuar në ‘Abc e Pasdites’ me Ermal Peçin, Silva Baltadori Heijneman rrëfeu më tepër mbi jetën e saj personale dhe momentet më të rëndësishme që e kanë shënjuar dhe e kanë bërë personin që është sot. Një ndër to është edhe fillimet e viteve 90, në eksodin e shqiptarëve, ku Silva sapo kishte mbaruar universitetin dhe i ofrohet një vend në anijet e nisura për Itali, të cilën ajo e refuzoi pasi ishte shtatzanë me fëmijën e parë.
“Unë isha për të lindur, më thanë të kemi gjetur një vend në Durrës, në ato dritaret rumbullake. Por thashë jo. Do kisha ikur se jam kaq kokëkrisur se doja t’i thoja jo këtij vendi që na kishte persekutuar ne studentët e shkëlqyer që e kishim optikën dhe vizionin larg xhunglës shqiptare. Kemi jetuar si në burg.”
Ndonëse një personazh kontrovers, i njohur për mendimet e saj inovative, për punën e palodhur si profesioniste, Silva është një nënë e dedikuar. E vetëm një mesazh nga vajza e saj Mabel, e përlot në studio. Silva shprehu se Mabel është e rezervuar dhe nuk e synon ekranin, por teksa dëgjon fjalët e së bijës thotë se nuk mund të ndihet më e dashur nga fëmijët e saj dhe krenare për ta.
Kur zbuloi martesën me bashkëshortin aktual hollanndez, i gjithë publiku u befasua. Prej vitesh ajo jeton me bashkëshortin në Amsterdam, aty ku ndajnë përditshmërinë më të dashuruar se kurrë. Por shpesh është gjykuar për marrëdhënien e afërt që ka me babain e dy fëmijëve të saj.
Si e komenton Silva marrëdhënien e tyre, teksa shijon një jetë me partnerin hollandez?
“Dashuria e parë nuk harrohet asnjëherë. Edhe pse kam krijuar një familje të dytë, kam bashkëshortin e dytë. Është një dashuri e maturuar kjo e dyta. E kam mik të mirë [bashkëshortin e parë] dhe do jetë gjithmon prezent në jetën time. Është tërë jeta ime, duke u rritur bashkë me të. Jam mirënjohëse që kam njohur një djalë aq të mirë. Divorci është një zi, dhe unë nuk merrja dot një vendim por kuptova që isha peng i një martese që nuk funksionon. Më vjen mirë që të dy i kam zgjedhur unë. Të dy dashuritë e mëdha të jetës sime.”
Ndonëse u bë shumë vite në Hollandë, fillimet kanë qenë të vështira për shkak se la profesionin dhe familjen në Shqipëri, por dhe për mënyrën se si hollandezët i shihnin shqiptarër.
“Hollandezët nuk pranojnë të huajt. Të pranojnë nëse je keq ose nëse je nën nivelin e tyre.” – shprehu Heijneman.
