Në Kinë jeton një e gjashta e popullsisë së botës. Megjithatë pas katër dekadash të jashtëzakonshme gjatë të cilave popullsia e vendit është rritur nga 660 milionë në 1.4 miliardë, duket se këtë vit shifrat do të jenë në rënia.
Kjo është rënia e parë që ndodh që nga periudha 1959-1961, e “urisë së madhe”.
Sipas shifrave më të fundit nga Byroja Kombëtare e Statistikave të Kinës, popullsia e Kinës u rrit nga 1,41212 miliardë në vetëm 1,41260 miliardë në 2021. Hezitimi mund të ketë ardhur nga masat e rrepta anti-covid dhe mënyra e jetesës në pandemi, por duket se në fakt po ndodh prej vitesh, shkruan BBC, përcjell abcnews.al
Shkalla totale e lindshmërisë së Kinës (lindje për grua) ishte 2.6 në fund të viteve 1980, shumë më tepër se 2.1 e nevojshme për të zëvendësuar vdekjet. Ka qenë midis 1.6 dhe 1.7 që nga viti 1994 dhe ra në 1.3 në 2020 dhe vetëm 1.15 në 2021.
Për krahasim, në Australi dhe Shtetet e Bashkuara shkalla totale e lindshmërisë është 1.6 lindje për grua. Në Japoninë e plakur është 1.3 .
Kjo ka ndodhur pavarësisht se Kina braktisi politikën e saj për një fëmijë në vitin 2016 dhe prezantoi politikën për tre fëmijë , të mbështetur nga taksat dhe stimuj të tjerë, vitin e kaluar. Ka teori të ndryshme për faktin se gratë në Kinë po ngurrojnë që të sjellin në jetë më shumë fëmijë, pavarësisht stimujve nga shteti.
Një mundësi është se popullsia është mësuar me familjet e vogla. Një tjetër përfshin rritjen e kostos së jetesës, ndërsa të tjerë mendojnë se mund të ketë të bëjë me rritjen e moshës së martesës, e cila vonon lindjet dhe zbeh dëshirën për të pasur fëmijë.
Përveç kësaj, Kina ka më pak gra në moshë lindjeje sesa mund të pritej. Të kufizuar në të pasur vetëm një fëmijë që nga viti 1980, shumë çifte zgjodhën që të kishin djem, duke e rritur raportin e gjinisë në lindje nga 106 djem për çdo 100 vajza (raporti në pjesën më të madhe të pjesës tjetër të botës) në 120 , dhe në disa provinca në 130.
Rënia e shpejtë e popullsisë do të ketë një ndikim të thellë në ekonominë e Kinës.
Popullsia e Kinës në moshë pune arriti pikun në vitin 2014 dhe parashikohet të tkurret në më pak se një të tretën e këtij piku deri në vitin 2100.
Popullsia e moshuar e Kinës (65 vjeç e lart) pritet të vazhdojë të rritet për pjesën më të madhe të asaj kohe. Kjo do të thotë se ndërsa aktualisht ka 100 njerëz në moshë pune në dispozicion për të mbështetur çdo 20 të moshuar, deri në vitin 2100, 100 kinezë në moshë pune do të duhet të mbështesin deri në 120 të moshuar kinezë.
Rënia mesatare vjetore prej 1.73% e popullsisë në moshë pune në vend krijon skenën për një rritje ekonomike shumë më të ulët, nëse produktiviteti nuk përparon me shpejtësi.
Kostot më të larta të punës, të nxitura nga forca e punës që po zvogëlohet me shpejtësi, do të shtyjë prodhimin me marzh të ulët dhe intensiv të punës nga Kina drejt vendeve me fuqi të madhe pune si Vietnami, Bangladeshi dhe India.
Tashmë, kostot e punës së prodhimit në Kinë janë dy herë më të larta se në Vietnam, shkruan BBC, përcjell abcnews.al
Në të njëjtën kohë, Kinës do t’i kërkohet të drejtojë më shumë nga burimet e saj prodhuese në ofrimin e shërbimeve shëndetësore, mjekësore dhe të kujdesit për të moshuarit për të përmbushur kërkesat e një popullate gjithnjë e më të moshuar.
Për vendet eksportuese të burimeve si Australia, këto ndryshime ka të ngjarë të kërkojnë një riorientim të eksporteve drejt prodhuesve jashtë Kinës. Për importuesit e mallrave, përfshirë Shtetet e Bashkuara, burimi i mallrave do të zhvendoset gradualisht drejt qendrave të reja dhe në zhvillim të prodhimit.
Pavarësisht parashikimeve se ky do të jetë ” shekulli kinez “, këto parashikime të numrit të popullsisë sugjerojnë se ndikimi mund të lëvizë diku tjetër, duke përfshirë Indinë fqinje, popullsia e së cilës pritet të kapërcejë Kinën brenda kësaj dekade të ardhshme.
