Hipnofobia tingëllon si një makth i pafund, megjithatë ajo mbetet një gjendje kryesisht e panjohur që prek shumë njerëz që kanë probleme me gjumin.
Një artikull në Guardian hapi një diskutim shumë interesant rreth hipnofobisë, një gjendje e lidhur me një frikë të papritur nga gjumi. Zakonisht është për shkak të ndjenjës së humbjes së kontrollit, maktheve të përsëritura, paralizës së përkohshme të trupit gjatë fazave të para të gjumit dhe faktorëve të tjerë të ngjashëm që lidhin procesin e gjumit me përvoja të pakëndshme.
Elizabeth Johnson, 38 vjeç, nga Kansas, foli për Guardian dhe përshkroi aventurën e saj, e cila ka nisur që në moshën 7-vjeçare.
Filloi si pagjumësi dhe frika për të mos fjetur, ndërsa në moshën 12 vjeçare u zhvillua në vetë frikën e gjumit. Si fëmijë i vogël, ajo kujton: “Kur arrin në një pikë ku mund të flesh mendërisht, ke frikë se nuk do të ndodhë këtë herë. Ose keni frikë se do të keni makthe. Dhe më pas, më vonë, kishte një nivel tjetër ku ke frikë të biesh në gjumë: sepse nuk je më i vetëdijshëm për atë që po ndodh, kështu që nuk je i sigurt.” Kur Elizabeth përpiqet të bjerë në gjumë, ajo shpesh mposhtet me ankth. Pasi bie në gjumë, ajo fillon të relaksohet, por ndjehet sikur po humbet kontrollin. “Në vend që të vazhdoj,” thotë ajo, “kam një ndjenjë paniku, një goditje adrenaline dhe jam përsëri e zgjuar. “Përshkruan se si është të kesh hipnofobi, frikën e rënies në gjumë. “Më pas më duhet të kaloj të gjithë procesin e përpjekjes për të fjetur përsëri ose të heq dorë.”
Problemet vazhduan në jetën e saj të rritur, duke arritur kulmin kur ajo ishte 31 vjeç, duke u luhatur me nivelet e stresit midis tmerreve të gjumit dhe asaj që ajo e quan “pagjumësi normale”. Tani që gjërat janë pak më mirë, një natë e mirë do të thotë pesë orë gjumë, por një natë e keqe është dy orë ose aspak.
Elizabeth u mëson anglisht dhe histori studentëve me dallime në sjellje. Ajo gjithashtu ka dy fëmijë, 7 dhe 11 vjeç dhe familja e ndihmon të përballojë. “Më duhet vetëm të vazhdoj”, thotë ajo. “Kishte periudha ku nuk flija dot për disa ditë rresht. Të qëndrosh zgjuar në punë është e vështirë. Dhe kjo e bën edhe më të vështirë nëse je prind”.
Nuk dihet se sa njerëz vuajnë nga hipnofobia sepse nuk është një diagnozë parësore. Ajo vjen si pjesë e kushteve të tjera, nga çrregullimet e gjumit deri te stresi post-traumatik. Një shkak i njohur, thotë Dr Alana Hare, një këshilltare gjumi në Spitalin Royal Brompton në veri-perëndim të Londrës, është paraliza e gjumit, ‘dhe deri në 40% e popullsisë e ka pasur atë të paktën një herë. Mund të jetë shumë e frikshme të jesh i paralizuar dhe zgjuar. Nuk mund as të bërtasësh.” “Nëse ndodh shumë shpesh, atëherë kjo do të kërkonte studime të mëtejshme,” vuri në dukje ai.
Trajtimi varet nga problemi themelor, thotë Hare, me mjekun e përgjithshëm që është pika e parë e kontaktit për referimin në shërbimin më të përshtatshëm. “Nëse është çrregullim i makthit, paralizë gjumi, ecje në gjumë ose apnea e dyshuar e gjumit, duhet të shihni një specialist të gjumit”, thotë ajo.
