"Mami, po unë pse nuk eci?"- kjo është pyetja më e shpeshtë që Arta i bën të ëmës, Florinës.

Arta është 7 vjeçe dhe mund të ecë vetëm nëse mbahet tek mami.

Kur mami nuk është ajo duhet të tërheqë këmbët në tokë.

Arta sybukur, ishte vetëm 2 muajshe e gjysmë kur kaloi temperaturë të lartë.

"I bëmë gjithë ato vizita dhe doktorët thanë që goca kishte paralizë cerebrale", - tregon Florina, nëna e Artës.

Vitet kaluan dhe Arta u rrit pa mundur të ecë kurrë ndonëse kjo është ëndrra e saj e vetme.

Vitin që shkoi, Arta filloi shkollën. Florina e përcillte dhe e merrte çdo ditë.

"E mbaja për dore dhe kur lodhej e merrja në krahë"- thotë Florina.

Arta nuk mundi të përparonte në mësime si shokët. Nuk shkruante dot sepse dora i lodhej shpejt.

7-vjeçarja nuk del të luajë me shoqet. Miket e saj të vetme janë kukullat.

E vogla ka nevojë për fizioterapi. Arta nuk ka mundur të ketë kurrë një karrige të përshtatshme për gjendjen e saj.

Ata jetojnë në një dhomë të vetme, në shtëpinë që e kanë ndarë në pjesë me gjyshen dhe xhaxhain e vogël të Artës. I vetmi që punon në shtëpi është babai i Artës, shkruan World Vision.

Ai shkon në Greqi, sa herë mundet. E ëma, Florina, nuk ka punuar kurrë. E vetmja qendër kur Arta mund të marrë shërbimet për të cilat ka nevojë është në qendër të Librazhdit.

FLorinës i duhet ta mbajë në krahë për rreth një orë. Ajo tregon se kjo është e pamundur, pasi kostoja e transportit është e lartë. /albeu.com/