Përktheu në shqip nga Marca Albeu Sport
Futbolli italian nuk ngre kokën. Edhe pse paratë e shpenzuara për nënshkrime janë rritur (liga e dytë që ka shpenzuar më shumë këtë verë pas Premier League, ndeshjet e Serie A mund të klasifikohen si argëtuese (shënohen 2.44 gola për lojë), rezultatet në Evropë nuk vijnë kurrë.
Kampionati Evropian i korrur në verën e 2021 është tashmë një gjë e së kaluarës duke pasur parasysh dramën e re të Kupës së Botës dhe Liga e Konferencave që Roma fitoi mbetet një turne i vogël, larg sukseseve të së shkuarës në Ligën e Kampionëve.
Por… Çfarë po ndodh në Itali? Që kur Interi i JosE Mourinho-s arriti të vetmen tripletë që një skuadër italiane ka festuar në të gjithë historinë (2010), askush tjetër nuk e ka ngritur Ligën e Kampionëve… apo edhe Europa League. Gjëja më e afërt për të festuar një klub ishte Juventusi (dhe dy finalet e tyre humbën ndaj Barcelonës dhe Real Madridit).
Kjo javë e parë e kompeticioneve evropiane në sezonin 2022/23 i ka çuar sërish në baltë klubet italiane. Ndërsa është e vërtetë që kalendari nuk ishte i lehtë, as Interi dhe as Juventusi nuk mundën të planifikonin ballë për ballë ndeshjen kundër Bayernit dhe PSG-së. Milani, kampioni i Italisë, humbi pikë në Salzburg. Dhe Roma apo Fiorentina bënë ose iu afruan talljeve kundër Ludogorets dhe RFS nga Letonia. Vetëm Napoli (me një fitore historike ndaj Liverpoolit) dhe Lacio e lanë lart flamurin italian.
Një problem në bazë
“Ajo që ndodhi kundër Maqedonisë është ajo që ka ndodhur me klubet italiane për 12 vjet. Ne nuk kemi fituar asgjë në Evropë që nga viti 2010, Kampionati Evropian ishte një përjashtim madhështor. Ne vazhdojmë të blejmë të huaj për klube dhe sektorët e të rinjve janë plot me njerëz nga jashtë”, deklaroi Arrigo Sacchi pak muaj më parë, pas eliminimit të Italisë nga Botërori i Katarit 2022. Ajo që ndodhi kundër Maqedonisë është ajo që ka ndodhur me klubet italiane për 12 vjet”.
Kjo verë, pa dyshim, ishte një nga temat më të përsëritura në debatet e mediave sportive italiane. A nuk ka mundësi për talentët e rinj nga akademitë e Serie A? Jo shumë. A duhet dhënë më shumë? Ata duhet. Por nëse nga njëra anë bie në kontrast që kategoritë e ulëta të janë të pranishme pothuajse në çdo kompeticion ndërkombëtar të kategorisë së tyre, ata lojtarë që dallohen në vitet e para nuk bëjnë kurrë kapërcimin drejt profesionalizmit.
Përveç rasteve të izoluara, është shumë e vështirë të shohësh një lojtar të shkojë direkt nga Primavera (të rinjtë) në ekipin e parë. Aktualisht Kalabria (Milani), Miretti (Juventus), Zalewski (Romë) ose Okoli (Atalanta) janë disa nga rastet e pakta të lojtarëve vendas. Dhe është e vështirë për të gjithë të hyjnë dhe të shtojnë minuta.
Rrugës, detyra të pafundme në skuadrat e Serisë B apo të Serisë C, kontrata të nxituara deri në fund të vitit të fundit… e më pas, karriera pa fokus në skuadrat modeste. Dhe nëse jo, skuadrat e huaja fillojnë të “sulmojnë” akademitë italiane duke e ditur që talenti ekziston. Gnonto (tani në Leeds) ose Casadei (nënshkruar nga Chelsea në këmbim të 20 milionëve) janë rastet më të fundit.
Stadiumet e shekullit të 20-të
Italia aspironte të priste Euro 2032 derisa Ceferin i dha një shuplakë realiteti. “EURO 2032 në rrezik? Italia nuk ka një stadium që mund të presë një finale të Ligës së Kampionëve. Stadiumi i Juventusit ose stadiumi Udine janë “OK” për një finale të Ligës së Evropës. Për pjesën tjetër është e pamundur…” , deklaroi ai. Me këto fjalë, Turqia fitoi epërsinë në kandidaturën e saj dhe Serie A u lëkund përsëri.
Në Itali, vetëm Juventus, Udinese, Atalanta dhe Sassuolo kanë stadiume në pronësi të klubeve në Serinë A. Katër nga 20. Pjesa tjetër në pronësi të rajonit ose këshillit bashkiak. Diçka që shkakton procese burokratike të pafundme sa herë doni të kryeni një reformë në infrastrukturë.
Shembulli më i qartë, San Siro i ri. Ose çfarë supozohet të jetë San Siro i ri. Vite e vite debati, projekte të prezantuara dhe miliona të shpenzuara nga të dy klubet për të nisur edhe procesin e ndërtimit. Të gjitha sepse (që nga data 09/09/2022) nuk është vënë as guri i parë. Dhe nuk duket se do të bjerë së shpejti. Nëse kryetari e miraton projektin, opozita e ngadalëson atë. Debatet publike, burokracia dhe idetë e mbytura nëpër zyra.
Përpjekja për të kopjuar modelin e Premier League
Një nga pikat kyçe për rritjen e Premier League siç e njohim sot ishte fluksi i parave të huaja në futbollin anglez. Pronarët nga e gjithë bota blenë klubet më të forta të Anglisë dhe sollën një mënyrë të re të të menduarit në Premier League.
Kjo ide tani po kopjohet nga Serie A. Nga Shtetet e Bashkuara kanë ardhur shumë biznesmenë që kanë marrë Milanin, Romën, Fiorentinën, Spezian apo Bolonjan (kjo, nga Kanadaja). Në kategoritë më të ulëta (Seria B ose Seria C) shtohen edhe pronarët e huaj. Çmimi i ulët i klubeve dhe potenciali i kampionatit ju ftojnë të investoni në Serinë A.
Problemi, megjithatë, është se gjithçka ndalet në gjysmë të rrugës. Nëse përpiqesh të importosh një ide, burokracia (të gjithë pronarët e huaj duan një stadium të ri.
Gjithashtu, të drejtat televizive për Serinë A janë bllokuar. Sidomos kur shesin jashtë vendit. Një ndryshim thuajse i turpshëm me Kryeministrin që po e kthen futbollin italian thuajse në një “pushore” për klubet pafundësisht më të pasura angleze. Pyetja është: Nëse skuadra e fundit e Premierligës fiton më shumë në çdo sezon se kampioni i Serisë A, si mund t’i kërkojmë që të konkurrojnë në Evropë? Ndoshta duhet të ulim pritshmëritë tona. G.D. /albeu.com/
