Kërcimi i fundit në Katar, Messi në kërkim të trofeut që i mungon për të qenë i kompletuar

Kush e di, ndoshta ai do të kishte dashur të ngrinte kupën më të bukur duke e parë në sytë e tij. Dhe kush e di, ndoshta Diego do ta kishte përqafuar shumë, nga babai te djali, nga Zoti te Zoti, duke sanksionuar dorëzimin përfundimtar në historinë e futbollit. Leo Messi dhe Diego Armando Maradona , nga ana tjetër, në fakt janë gjithmonë të rrotulluar pa probleme si binarët paralele. Nga njëra anë , më i miri ndonjëherë , njeriu i aftë për të fituar vetë ose pothuajse një Botëror , atë meksikan të vitit 1986 . Nga ana tjetër, trashëgimtari i caktuar, “Pleshti” i çmendur që bëri sërf gjatë njëzet viteve të fundit të futbollit, ka rrahur çdo rekord. Në mes të Argjentinës, një vend gjigant dhe i nxehtë i aftë për të ngritur dy kampionët më të mëdhenj ndonjëherë. Ronaldo duke e lejuar ose, për ta thënë ndryshe, përkundër Ronaldos.

Gati për kërcimin e fundit në Katar , Leo Messi është plakur së bashku me një nga fotografitë e shumta që e portretizon atë bashkë me mitin e tij. Diego është zhdukur, i konsumuar nga një jetë e ekzagjeruar. Nga ana tjetër, Leos duhet të marrë sërish gjithçka mbi supe: Argjentinën dhe ankthin mbytës për të mos mundur të dështojë takimin e fundit të historisë së tij të futbollit. Sepse ju mund të keni fituar gjithçka si ai, por nëse nuk e keni vendosur Kupën e Botës në tabelën tuaj të buletinit , nuk do të jeni kurrë më të mirët. Dhe Messi, në një farë mënyre, ka të drejtë të bëhet i tillë.

Nuk është as vendi i duhur dhe as koha për të rihapur një debat që nuk ka zgjidhje konkrete. Nuk është dita e duhur për të pyetur nëse Maradona ishte më i madhi apo nëse, në realitet, Leo është . Megjithatë, është dita e takimit me historinë, e hapit të parë në hënë të një Kupe Bote që Messi mund ta fitojë vetëm. Ai, Argjentina e tij dhe një ekip kaq i fortë sa nuk duhet të ketë rivalë, por ka rivalë. Por është sot ose kurrë. Ose do të fitojë këtë herë ose do ta mbyllë me Botërorin pa i vendosur kurrë duart mbi kupën më të bukur. Pastaj, sigurisht, kush e di se çfarë mendimesh mund të ketë. Ai, miti i Diegos dhe një libër i mrekullueshëm për t’u vulosur me një fund të lumtur. / h.ll/albeu.com


Shtuar 22.11.2022 09:28